Monday, April 30, 2007

Hootin' The Blues

( Naar de Nederlandse vertaling.)

There are but few blues players I like to hear. Lonnie Johnson , in fact, is the only one I love to play now-and-then thanks to his great guitar playing and his duets with Eddie Lang. Except some compilation CDs, like the interesting Stuff That Dreams Are Made Of, I don't have no blues in my collection. When I find new records for my collection, there probably will be no blues in my supermarket basket, until ................... some weeks ago. When I came home with some very cheap priced 4 CD sets of Quadromania I realised I bought one played by Sonny Terry & Brownie McGhee. I guess I must have mixed up the names to Sonny Clark and Clark Terry, Clifford Brown and Howard McGhee: You're gettin' old, daddy !! But of course, I gave the record a change and played the music and liked the way Sonny Terry played his harmonica. In fact, I heard something familiar. The way Sonny Terry played his instrument reminded me to the days I was a young adult. In those days I had one blues LP, I played regularly and I liked that one, although I couldn't remember the name of the artist by now. I remembered that he played a tune on harmonica, maybe titled Locomotice Blues or something like that: "Heading up for Chicago" was shouted somewhere during that track, I thought to remember. I decided to make a blog out of this subject and started to find some information and film fragments. I found some performances of Sonny Terry and Brownie McGhee playing Hootin' The Blues and then the penny dropped. I recognized the tune as one of the tracks of that LP.

Well, the 4CD set of Sonny Terry and Brownie McGhee gets a place in my collection, being a landmark in my personal musical development.
Sonny Terry was born in Greensboro, Georgia and became blind due to two accidents in his youth. He learned to play the harmonica. In the 1930s he played with Blind Boy Fuller for some years and made his first recording due to a succesfull performance in John Hammonds From Spiritual To Swing concert in Carnegie Hall. In 1939 he met Brownie McGhee and formed a duo that has been very succesfully. Although Sonny Terry made a lot of other records with other accompanists, his cooperation with Brownie McGhee would last until the end. Sonny Terry is a harmonica virtuoso with a recognizable style. He combines his voice and the harmonica in an easy to remember way. His skill at combining voice and harmonica with falsetto whoops and holers, alternating with the wails of the instrument played crossed was unsurpassed in the region, Paul Oliver said in his book The Story Of The Blues; a book that should in my nostalgic list too, as I have it for 40 years.
I love to share some great fragments. First a kind of slide show with pictures of Sonny Terry's life and second two fragments of the same song, Hootin' ( the) Blues at different occasions, probably somewhere in the 1960s.

Slide show





Sonny Terry - Brownie McGhee - Hootin' Blues - 1962


Hootin' The Blues Sonny Terry - Brownie McGhee - Pete Seger




Keep swinging

Hans Koert

To my last contribution


MY TURNTABLE
miles davis/live from his last concert in avignon - 2 = blue note jazzmen/ (2) = george gershwin/on screen III // early recordings of the 20s (2) = sonny terry-browny mcghee/whooping the blues - quadromania (4) cd 2 = os carioquinhas no choro/1977 = art farmer/the aztec suite

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Nederlands ( To the English translation )
Er zijn maar een paar bluesmuzikanten die ik graag hoor. Één ervan is Lonnie Johnson die ik waardeer om zijn gitaarspel, alleen of in duo met Eddie Lang. Veel meer dan nog wat verzamelcds, zoals de interessante The Stuff That Dreams Are Made Of, heb ik niet in mijn verzameling. Je zult me dan ook niet gemakkelijk kunnen betrappen op een blues-plaat in mijn supermarkt mandje, tot ......... een paar weken geleden. Ik had me laten verleiden een aantal goedkoop geprijsde 4 CD sets van Quadromania aan te schaffen en toen ik thuis kwam realiseerde ik me dat er een bluesCD tussen beland was, gespeeld door het Sonny Terry & Brownie McGhee duo. Ik denk dat ik in een moment van bewustzijnsvernauwing namen verhaspeld had tot Sonny Clark en Clark Terry, Clifford Brown en Howard McGhee: Hoe dan ook ..... ; het zij zo - 't zal de leeftijd zal wezen !! Natuurlijk krijgt zo'n plaat nog een kans en speelde ik hem en ik kon het mondharmonica spel van Sonny Terry best wel waarderen; sterker nog - de typische manier van spelen, de mondharmonica afgewisseld door allerlei keelklanken en woorden, kwam me heel bekend voor. Ik had vroeger één blues LP en die moet van Sonny Terry zijn geweest, al herinner ik me de naam niet. Ik herinner me dat er een nummer op stond waarin hij een trein nabootste "Heading up for Chicago" werd er ergens geroepen geloof ik en als ik het een naam moest geven denk ik vaag aan Locomotice Blues. Gisteren besloot ik een blog te wijden aan dit onderwerp en toen ik naar informatie en filmfragmenten zocht vond ik verschillende opnamen van Sonny Terry en Brownie McGhee die het nummer Hootin' The Blues speelden en toen viel het kwartje; dat nummer stond ook op die bewuste LP.
De 4CD set met Sonny Terry en Brownie McGhee mag in mijn collectie blijven als een onderdeeltje in mijn muzikale ontwikkeling, zullen we maar zeggen. Sonny Terry werd geboren in Greensboro, Georgia en raakte blind door twee ongevallen in zijn jeugd. Hij leerde mondharmonica spelen en trad in de jaren dertig samen op met Blind Boy Fuller. Hij maakte eind jaren dertig zijn eerste plaat dankzij een succesvol optreden tijdens John Hammond's From Spiritual To Swing concert in Carnegie Hall. In 1939 leerde hij Brownie McGhee kennen met wie hij ging samenspelen. Hoewel hij daarna nog met veel andere bluesartiesten duo's vormde hield het duo Sonny Terry - Brownie McGhee stand tot het eind. Sonny Terry is een mondharmonicaspeler met een eigen stijl, zijn afwisselend gebruik van instrument en stem is gemakkelijk te herkennen. Hij combineert de vaardigheid om met zijn harmonica en met hoge kopstem geluiden en klanken afwisselend te gebruiken; een manier van spelen, die ongebruikelijjk was in die tijd, schrijft Paul Oliver in zijn boek The Story Of The Blues; een boek dat eigenlijk ook thuis hoort in het lijstje met nostalgische boeken, aangezien ik het ook al veertig jaar heb.
Ik heb een paar filmfragmenten gevonden waarin het duo het nummer Hootin' ( the) Blues vertolkt, waarschijnlijk in de jaren zestig, voorafgegaan door een diavoorstelling waarin het leven van Sonny Terry wordt belicht.


Diashow


Sonny Terry - Brownie McGhee - Hootin' Blues - 1962

Hootin' The Blues: Sonny Terry - Brownie McGhee - Pete Seger


Keep swinging

Hans Koert

Naar mijn laatste bijdrage !

MIJN DRAAITAFEL
miles davis/live from his last concert in avignon - 2 = blue note jazzmen/ (2) = george gershwin/on screen III // early recordings of the 20s (2) = sonny terry-browny mcghee/whooping the blues - quadromania (4) cd 2 = os carioquinhas no choro/1977 = art farmer/the aztec suite

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Labels: , , ,

Sunday, April 29, 2007

Hamilton De Holanda

It is suggested that there are more similitaries then differences between choro music and jazz music. I don't know if this true, but I learned that the history of the development of both music styles have a lot in common. Yesterday I saw some fragments of films of Hamliton De Holanda, a bandolim player that feels at home in both jazz and choro music.

Born in 1975 he plays the Portuguese guitar, the so-called bandolim, made famous by musicians like Jacob Do Bandolim. He added an extra ( double) string to his instrument which makes it possible to develop a more polyphonic playing technique. The sound of this 10 string bandolim ( all strings double on this instrument) is powerful and precise. Although I never have heard an album of him I became fascinated by the way he plays his instrument due to some film fragments of performances.

Hamilton De Holanda is one of those raising stars in Brazil we should keep an eye on. He feels comfortable, not only in choro or jazz music, but also in a classical orchestra, with famous artists like the Buena Vista Social Club or with jazz musicans like Stanley Jordan. He will, I'm sure about that, develop to a global artist, and will get known beyond the borders of Brazil. He has been in Europe, most of the time in France, and I found a fragment from a TV program where he shows his extended instrument at a festival in Corsica. .
This summer he will play at the North Sea Jazz Festival in Rotterdam, I learned, with his Brasilianos Quintet and in October he is sceduled in The Netherlands again: in the Oosterpoort in Groningen, in the Zuiderpershuis in Antwerp (Belgium), in the Doelen in Rotterdam and the Tropenmuseum in Amsterdam. You can find the exact dates bij clicking on
his website.

I love to share with you some fragments, where he tells about his instrument, with his Brasilianos Quintet and alone on stage in Brasilia ( Brazil). I hope you'll become as fascinated by this young rising star as me, that builds bridges between choro and jazz music.


I hope to find his CDs very soon !!

Recorded 19 July 2006 in Patrimonio, France
Hamilton de Holanda Quintet "Brasilianos" performing at Patrimonio Festival july 2006 - Corsica - France. Programme TV


Hamilton de Holanda Quintet live performance "Caçua" of the CD "Brasilianos" - Biscoito Fino-Discmedi 2006

Hamilton de Holanda Solo live performance "Disparada" from the live solo CD "01 Byte 10 Cordas" - Biscoito Fino-Discmedi 2006

This contribution has also been posted at the Choro web log.

Keep swinging

Hans Koert


keepswinging@live.nl

To my last contribution


MY TURNTABLE
freddie hubbard/hub-tones = louis armstrong and his hot five and seven/epoque 1927 = chick corea/circulus (2) = miles davis/at carnegie hall (2) = art tatum/complete pablo solo masterpieces-6 = theo uden masman-original ramblers = fernando caneca/visitando canhoto da paraiba

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Nederlands ( To the English translation )

Er wordt wel beweerd dat er meer overeenkomsten dan verschillen zijn tussen de choro muziek uit Brazilië en de jazz, oorspronkelijk uit Amerika. Ik weet niet of dat zo is; wel ontdekte ik dat de ontstaansgeschiedenis van beide stijlen veel overeenkomsten heeft. Gisteren vond ik een aantal filmfragmenten van Hamlton De Holanda, een Braziliaanse bandolimspeler die zich met gemak thuis voelt in zowel de choro - als jazzmuziek.
Hamilton De Holanda werd geboren in 1975 en speelt de Portugese gitaar, ook wel bandolim genaamd, beroemd gemaakt door musici als Jacob Do Bandolim. Hij plaatste een extra snaar ( in feite twee, aangezien ale snaren op dit instrument dubbelen ) op zijn instrument, zodat hij een meerstemmige manier van spelen kon ontwikkelen. Het geluid van deze 10 snarige bandolim is dan ook krachtig en nauwkeurig. Hoewel ik nooit een opname van deze jonge veelbelovende Braziliaan had gehoord, raakte ik geboeid door zijn manier van spelen door een aantal filmfragmenten waarin hij te zien en te horen is.
Hamilton De Holanda is één van snelrijzende sterren aan het muziekfirmament, die we in de gaten noeten houden, denk ik. Hij is voelt zich thuis op alle podia met allerlei soorten muziek; of het nou om een klassiek orkest gaat, of een beroemde groep als de Buena Vista Social Club of met ervaren jazzmusici die hun sporen verdiend hebben, zoals Stanley Jordan; hij draait er zijn hand niet voor om. Hij zal dan ook snel bekend worden buiten Brazilië. Hij reisde vorig jaar naar Europa en trad onder andere op in Frankrijk. Deze zomer treedt hij op met zijn Brasilianos Quintet op het Northsea Jazz Festival in Rotterdam en in oktober is hij ook op andere podia in onze omgeving te horen, zoals De Oosterpoort in Groningen, Het Zuiderpershuis in Antwerpen, in De Doelen in Rotterdam en het Tropenmuseum in Amsterdam. Je vindt de precieze data op zijn website.

Ik vind het leuk om een paar filmfragmenten van optredens te laten zien. Eén optreden komt uit een TV programma opgenomen tijdens een festival in Corsica ( Frankrijk) en hierin vertelt hij meer over zijn instrument. Verder optredens met zijn Brasilianos Quintet en solo op een podium in Brasilia ( Brazilie).Uiteraard hoop ik dat jullie net zo geboeid worden door deze jonge Braziliaanse bandolimspeler als ik, die een brug weet te slaan tussen choro - en jazzmuziek.

Ik hoop binnenkort zijn CDs te pakken te krijgen.



Hamilton de Holanda Quintet "Brasilianos" spelend op het Patrimonio Festival 19 juli 2006 - Corsica - Frankrijk. TV Programma.



Hamilton de Holanda Quintet live optreden "Caçua" van de CD "Brasilianos" - Biscoito Fino-Discmedi 2006

Hamilton de Holanda Solo live optreden "Disparada" van de live solo CD "01 Byte 10 Cordas" - Biscoito Fino-Discmedi 2006



Deze bijdrage is ook gepost (in het Engels) op de Choro weblog.

Keep swinging

Hans Koert


keepswinging@live.nl

Naar mijn laatste bijdrage !

MIJN DRAAITAFEL

freddie hubbard/hub-tones = louis armstrong and his hot five and seven/epoque 1927 = chick corea/circulus (2) = miles davis/at carnegie hall (2) = art tatum/complete pablo solo masterpieces-6 = theo uden masman-original ramblers = fernando caneca/visitando canhoto da paraiba

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Labels: , , ,

Saturday, April 28, 2007

Huiskamer van de Jazz

( Naar de Nederlandse vertaling.)
The Porgy en Bess Jazz Club celebrates the fact that 50 years ago Frank Koulen, better known as De Neger, established a lunchroom in the Noordstraat in Terneuzen ( southwest part of the Netherlands).

In April 2007 a lot of concerts and festivities have been planned and this weekend the festivities will be closed by some great events, like a masterclass of Lillian Boutté, Frank Groothof with Dig d' Dizz and jazz vocalist Marzih Reyhani, a blue-grass concert with The Hackensaws, a gospel service and a final concert with the South Jazz Band and the Joep Peeters band, two groups from the first hour.
Yesterday, 27th of April, the Dutch news paper NRC-Handelsblad published an extensive article in its Cultureel Supplement with the title Dit is hun huiskamer ( This is their living room ) in which Amanda Kuyper pays attention to the Porgy en Bess Jazz Club in Terneuzen and, in general, the small jazz clubs in the Netherlands.
In her intro she samples the atmosphere of the Roy Hargrove concert of Thursday 19th of April. She describes briefly the club and concludes that the public in Porgy en Bess is sitting right in front of the musicians.


It is not by accident that she visited Porgy en Bess at Roy Hargrove's concert. Roy is one of the regular guests in Porgy en Bess who starts or ends his European tours here in Terneuzen to give a great concert. Here he can recover for a few days from a jet lag or a weary tour along festivals. For Roy this concert is his thirtheenth concert in Porgy en Bess and each time when he comes to Porgy en Bess it feels as if he comes home, he says. Maja, manager of Porgy en Bess and active in the club from the very beginning, labels the club as a huiskamer, a living room for jazz musicians, a place where they feel at home. The author of the article describes the dressing room, the bandroom she calls it, on the first floor, with its carpets and old posters as a place from a bygone time. Here Roy and its band members prepare for the concert.

Maja states that the club only can survive thanks to the numerous volunteers who are active during one of the 24 concerts each season. These volunteers, now very well recognizable in their black Porgy en Bess 50 years shirts, keep the club afloat.
When you get dollar signs in your eyes, it will ruin the unique atmosphere, Maja says.

All honour to the Porgy en Bess volunteers !!

The second part of the article is less interesting for the visitors of Porgy en Bess. The author tells about the decrease of jazz venues like Porgy en Bess, but concludes that clubs like Porgy en Bess ( and DSJ ( Dordtse Jazz Sociëteit) in Dordrecht, Paradox in Tilburg and De Tor in Enschede can survive thanks to the numerous volunteers to run the place.

The photos on this page are made by Andreas Terlaak, and published in the news paper. He made a great picture during one of Roy's flügelhorn solos during his concert. Isn't it nice to find myself sitting on the first row !!

Keep swinging

Hans Koert

To my last contribution


MY TURNTABLE
jazz networks/blues 'n ballads = polynesians/aloha hawaii = fats waller/fats waller memorial no. 1 (5 lp) volume 5 = billie holiday/billie's blues = pride of lions/philip bailey-billy childs-roy hargrove-bobby watson-tony williams = lee morgan/sonic boom = pedro amoria/interpreta luperce miranda = conjunto epoca de ouro/compilation

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Nederlands ( To the English translation )

De Porgy en Bess Jazz Club viert deze maand het feit dat vijftig jaar geleden Frank Koulen, alias De Neger, zijn gelijknamige lunchroom opende aan de Noordstraat in Terneuzen.
In april 2007 is wordt dit jubileum uitgebreid herdacht met concerten, optredens en bijeenkomsten. Dit weekend staan er nog een masterclass met Lillian Boutté gepland, een optreden van Frank Groothof met Dig d' Dizz en jazzzangeres Marzih Reyhani, een blue-grass concert met The Hackensaws, een gospelkerkdienst en een slotconcert met de eveneens 50 jarige South Jazz Band en de band van Joep Peeters, beide bands van het eerste uur.
Gisteravond, 27 april 2007, publiceerde het NRC-Handelsblad een uitgebreid artikel, getiteld Dit is hun huiskamer in zijn Cultureel Supplement. Amanda Kuyper besteedt uitgebreide aandacht aan de jubilerende jazzclub en aan de problemen, die (kleine) jazzpodia in Nederland hebben om het hoofd boven water te houden.

In haar intro beschrijft ze de sfeer tijdens het Roy Hargrove concert van donderdag 19 april 2007. Ze beschrijft de club; de club ademt nostalgie, en concludeert dat je in Porgy en Bess, wat wij al lang wisten, met je neus op de muziek zit.

Het is geen toeval dat ze in Porgy en Bess terecht gekomen is bij het concert van Roy Hargrove. Roy is één van de vaste gasten hier en begint en eindigt zijn Europese tournees het liefste in Porgy en Bess. Gewoon even een paar dagen in Terneuzen om bij te komen van een jet lag of een zware tour langs de grote podia. Voor Roy is dit concert zijn dertiende en iedere keer voelt het als thuis komen, zegt hij. Maja, manager van Porgy en Bess en vergroeid met Porgy en Bess vanaf het eerste begin, noemt haar club een huiskamer voor de musici, die soms wekenlang in hotels bivakeren. Hier komen ze even tot rust - hier voelen ze zich even thuis. De acteur beschrijft de bandroom, misschien iets te veel eer voor de ruimte boven het café, waar de muzikanten zich kunnen voorbereiden op het optreden: gordijnen en pluche kleedjes, verjaarde affiches aan de muur - alsof de tijd hier stilgestaan heeft. Hier berieden Roy en zijn bandleden zich voor op het concert.

Maja stelt dat de club alleen kan bestaan dankzij de vele vrijwilligers, die zich belangeloos inzetten tijdens de ongeveer 24 concerten per seizoen. Deze groep mensen, nu goed herkenbaar dankzij hun zwarte shirts met het opschrift Porgy en Bess 50 jaar, houden de club gaande. Als je dollar tekens in je ogen krijgt, zegt Maja, is het gedaan met de unieke sfeer.

Alle lof dus voor de Porgy en Bess vrijwilligers !!

In het tweede deel van haar artikel beschrijft de auteur over de voortgaande teruggang van het aantal kleine jazzpodia, maar ze concludeert dat die clubs, die drijven op een enthousiaste groep mensen, recht van bestaan lijken te hebben; clubs als Porgy en Bess ( en DSJ ( Dordtse Jazz Sociëteit) in Dordrecht, Paradox in Tilburg of De Tor in Enschede; zij kunnen alleen overleven dankzij hun inzet.
De foto's bij het artikel zijn gemaakt door Andreas Terlaak. Eén grote foto valt meteen op, een foto waarbij Roy Hargrove bezig is met een solo op zijn bügel. Is het niet grappig mezelf daar op de eerste rij terug te zien?

Keep swinging

Hans Koert
jazz networks/blues 'n ballads = polynesians/aloha hawaii = fats waller/fats waller memorial no. 1 (5 lp) volume 5 = llie holiday/billie's blues = pride of lions/philip bailey-billy childs-roy hargrove-bobby watson-tony williams = lee morgan/sonic boom = pedro amoria/interpreta luperce miranda = conjunto epoca de ouro/compilation


Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Labels: , ,

Friday, April 27, 2007

Ibrahim Ferrer

( Naar de Nederlandse vertaling.)

Last night I played myself the Buena Vista Social Club documentary and I liked the part with the Cuban singer Ibrahim Ferrer. In the film he sings a duet with Omara Portuondo in the studio, backed by Ry Cooder at the guitar, that fasinated me.
I used to have a copy on VHS video, made from a TV performance some years ago, but now I have the original DVD and that is great. This documentary is nowadays midpriced in record shops in The Netherlands. The documentary, made by Wim Wenders, shows how a group of old Cuban musicians, nicknamed the Super-Abuelos, super-grandfathers in Spanish, are going on tour singing their songs and having a lot of success, and fun, at concerts in New York and Amsterdam. Ry Cooder, the American guitar player and composer, took the inititiative of this great experiment. These Buena Vista Social Club concerts were late 1990s and since that time some Super-Abuelos have passed away - so did Ibrahim Ferrer; he died on the 6th of August, 2005.

Ibrahim Ferrer was born, as he tells in the film, in 1927 in a small village near Havanna and was orphaned when he was ten years old. In 1953 he started to play in Pacho Alonso's group in Santiago (Cuba), later renamed as Los Bocucos. They played their Sons, Guaracha's and other up-tempo songs in local dance halls in and around Havanna, but Ibrahim wanted to sing Boleros, but as his voice wasn't good enough, he recalled, he wasn't allowed to do so. In 1996 he recorded with the Afro-Cuban All Stars the album A Todo Cuba le Gusta where he sung the old style Bolero's. In 1999, Ry Cooder heard him singing ( I was just singing a bit for myself, Ibrahim said, and Ry Cooder heard me ..... ) and asked him to sing Boleros in the film. His voice sounds to me like the voice of Dutch singers like André Hazes, the same feeling; the same vibrato. André Hazes was a singer of Dutch corny songs and in fact, Ibrahim did do the same in Cuba, although with a latin touch.
I found some fragments I love to share with you. First of all a duet with Omera Portondo, not the one I mentioned above, but a duet of the song Quizas Quizas Quizas for a documentary about the life of Nat King Cole. The second fragment is from his last concert in Chicago where he presented his last album Rhythms Del Mundo.





Semilar records of this kind of Cuban music in my collection:
  • Cuban Voices - Afro-Cuban Voices - a Waft from Havana
  • Compay Segundo - Gracias Compay

Records from Ry Cooder in my collection:

  • Ry Cooder-Manuel Galban/Mambo Sinuendo
  • Ry Cooder/Chicken Skin Music
  • Ry Cooder/ Jazz
  • Ry Cooder/World of Jazz
  • Ry Cooder/Get Rhythm

Keep swinging

Hans Koert


To my last contribution


MY TURNTABLE
les tresors du city jazz 1953/CD 32 (Sep 1953 - Oct 1953) = arturo sandoval/tumbaito = les tresors du city jazz 1952/CD 25 (Oct 1952 - Dec 1952) = art blakey quintet/a night at birdland - volume 2 = van morrison-what´s wrong with this picture = paul jackson jr./still small voice = buena vista social club/the documentary (dvd) = the unknown marx brothers/program 1 (dvd) = max roach/mop mop

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Nederlands ( To the English translation )

Gisteren weer eens de documentaire the Buena Vista Social Club gespeeld en daarin voornamelijk het stuk met de Cubaanse zanger Ibrahim Ferrer bekeken. In de film zingt hij een schitterend duo met Omara Portuondo in de studio, begeleid door o.a. Ry Cooder op de gitaar. Een stukje film dat me boeide.
Ik kende de Buena Vista Social Club documentaire al van een kopie die ik ooit op VHS video gemaakt had van een uitzending op de tv, maar nu heb ik de DVD, die overal nu goedkoop te koop is. De documentaire is gemaakt door Wim Wenders, en laat een groep bejaarde Cubaanse muzikanten zien, liefkozend ter plekke bekend als de Super-Abuelos, wat zoiets als super-opa's betekent, die samen weer gaan optreden en op tournee gaan naar Amerika en Europa. Op de documentaire vinden we beelden van optredens in New York en Amsterdam ( Carré). Wat opvalt aan de documentaire is het plezier dat ze hebben en aan de wijze waarop ze genieten van al dat succes.. Ry Cooder, de Amerikaanse gitarist en componist, is de drijvende kracht achter dit alles - hij nam het initiatief voor deze concerten. Deze Buena Vista tournee's vonden plaats eind jaren negentig, en gezien de hoge leeftijd van de artiesten betekent dit dat verschillenden inmiddels overleden zijn. Ibrahim Ferrer overleed op 6 augustus 2005.
Ibrahim Ferrer werd geboren in 1927 in een klein dorpje bij Havanna en werd wees op zijn tiende. In 1953 begon hij zijn muzikale carriere in een groep onderleiding van Pacho Alonso uit Santiago (Cuba), die later omgedoopt werd tot Los Bocucos. Ze speelden in de lokale danszaaltjes Sons, Guaracha's en andere snelle Cubaanse nummers, hoewel Ibrahim veel liever Bolero's had gezongen, maar, zo vertelt hij, mijn stem was niet goed genoeg daarvoor. Pas in 1996 neemt hij met de Afro-Cuban All Stars een CD op getiteld A Todo Cuba le Gusta waar hij de Bolero's uit zijn jeugd zingt. Het wordt een succes. Het grote succes komt pas echt als Ry Cooder hem vraagt mee te doen met zijn Buena Vista Social Club project ( ik stond wat voor mezelf te zingen toen Ry Cooder me hoorde zingen en toen .............. , vertelt hij in de film.) De stem van Ibrahim doet me in de verte denken aan die van André Hazes; die trilling,die snik in zijn stem vind ik terug bij Ibrahim - natuurlijk niet zo vreemd want het repertoire, het levenslied, vertolkten ze allebei, al giet Ibrahim er uiteraard een Latijns-Amerikaans sausje overheen..
Ik vond twee fragmenten, die ik graag wil laten zien. Het eerste is een duet met Omara Portondo, niet die ik net noemde, maar één uit een documentaire over het leven van Nat King Cole. Ze zingen samen Quizas Quizas Quizas. Het tweede fragment laat een deel van Ibrahim's laatste optreden zien in Chicago, in 2005, bij de presentatie van zijn laatste album Rhythms Del Mundo.





Meer Cubaanse platen die passen bij dit onderwerp in mijn collectie:
  • Cuban Voices/Afro-Cuban Voices - a Waft from Havana
  • Compay Segundo/Gracias Compay
Platen van Ry Cooder in mijn collectie:
  • Ry Cooder-Manuel Galban/Mambo Sinuendo
  • Ry Cooder/Chicken Skin Music
  • Ry Cooder/ Jazz
  • Ry Cooder/World of Jazz
  • Ry Cooder/Get Rhythm

Keep swinging

Hans Koert

les tresors du city jazz 1953/CD 32 (Sep 1953 - Oct 1953) = arturo sandoval/tumbaito = les tresors du city jazz 1952/CD 25 (Oct 1952 - Dec 1952) = art blakey quintet/a night at birdland - volume 2 = van morrison-what´s wrong with this picture = paul jackson/still small voice = buena vista social club/the documentary (dvd) = the unknown marx brothers/program 1 (dvd) = max roach/mop mop

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Thursday, April 26, 2007

The Riffing Element

( Naar de Nederlandse vertaling.)
At the Doctor Jazz Magazine Reunion in Wageningen ( center of the Netherlands), held two times a year, collectors from the Netherlands, Belgium and Germany (and some Danish and Englishmen), browse around the tables to find records to complete their collections. There are also books for sale. At the meeting last week I recollected some memories about the time we got interested in the jazz music. The origin of our discussion was a copy of the book Jazz van New-Orleans Tot Cool, the Dutch version of the well known German Das Jazzbuch - Von Rag bis Rock.

The original diagram has black lines and words on a white background.
This book, that was reprinted many times, was the major source for information about jazz in the 1950s and 1960s. Joachim Ernst Berendt, musicologist, journalist and producer of a popular radio program in Germany wrote this book in 1953. In the book, translated in many languages, he told the story of jazz, but I remember that his diagrams were very informative. With a few lines and words Berendt explained the relations between jazz men or bands as if it was a time table for the Berlin U-bahn.
This kind of diagrams give in a nutshell a survey of the jazz - with musicians and names of styles as a kind of Jazz For Dummies avant la lettre ( but that book from the 1990s had a CD to inform you about how the music sounded ). ( The book 6 Over Jazz, which has an EP, was not yet in my bookcase at that period) When I was a teenager I loved to browse through the Van Klaveren bookshop in the Lange Kerkstraat in Goes ( southwest part of the Netherlands and the major city nearby) to find any book about jazz. The only books I could afford where the so-called pocket books, released in the Prisma Boeken series. They were relatively cheap ( One guilder and twenty-five cents I remember ( = € 0.60 now)). I bought myself the Jazzlexicon written by Jack Bosch and C.J. Dollé which was a kind of encyclopedia explaining all styles, instruments and, very important, certain jazz words, only used by insiders.
Another small book that I bought was just titled Jazz, part of the so-called Arti Beeld-Encyclopedie, written by A. Heerkens , that explained in less then 65 pages in four languages ( !! ) the history of jazz. And, very important, the book also had well-organized outlines, like the one above, which shows the seven major styles ( from New Orleans up to Cool-Jazz ) with a description of its elements ( all in four languages !! ) What information did it give (in English) about, let's say, the NEW ORLEANS style? Folk-music, primitive, original, spirited. And about the DIXIELAND style? Imitative tendencies controlled, forced gaiety. And BE-BOP? More modern than folkloristic, restless, virtuosity. What to say about SWING? Supple, light-footed, the "riffing" element.
The "riffing" element ?

Can you imagine, that I wondered, as a young adult, what the "riffing" element was? Now, getting old and bold, I guess I know what they mean by "riffing" elements - the habbit of using riffs, an extensive repetition of brief patterns, but it took me fourty years to find out what it meant.
Thanks to the books of my youth !!

Some more books (for me) with nostalgia remembrances:
  • Jazz Verleden, Heden en Toekomst - Marshall W. Stearns
  • Jazz - André Francis
  • The New Edition of the Encyclopedia of Jazz - Leonard Feather
  • A Pictorial History of Jazz - Orrin Keepnews and Bill Grauer, jr.
  • Jazz On Record, a Critical Guide - Charles Fox
  • New Hot Discography - Charles Delaunay
  • Jazzlexikon - John Jörgensen - Erik Wiedemann.
Keep swinging

Hans Koert

To my last contribution


MY TURNTABLE
arne domnerus quartet/dompan = sarah vaughan-lester young/one night stand = sonny stitt/stitt's bits - the bebop recordings 1949-1952 disc 1

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium
Tijdens de Doctor Jazz Magazine Reunië in Wageningen, die twee keer per jaar gehouden wordt, struinen verzamelaar uit Nederland, Duitsland en België ( er zitten ook Denen en Engelsen tussen) langs de tafels op zoek naar ontbrekende schakels in hun verzamelingen. Er worden ook wel jazzboeken aangeboden. Tijdens de laatste reunie kwam ik in contact met een verzamelaar, waarmee ik oude herinneringen ophaalde over onze eerste contacten met jazz-in-druk. We kwamen op dit onderwerp door het boek Jazz van New-Orleans Tot Cool, de Nederlandse versie van het bekende Duitse "handboek" Das Jazzbuch - Von Rag bis Rock.

Het originele schema is wit met zwarte letters.

Het boek, vele malen herdrukt, was de belangrijkste bron voor informatie over dit onderwerp gedurende de jaren vijftig en zestig. Joachim Ernst Berendt, musicoloog, journalist en radiomaker van populaire jazzprogramma's in Duitsland schreef dit boek in 1953. Het boek, vele malen vertaald, vertelt over de ontwikkeling van de jazz, maar ik herinner me vooral de schema's, die voor mij heel informatief waren. Met een paar lijnen en woorden legde Berendt, al was het een dienstregeling van de Berlijnse ondergrondse, de relaties tusen stijlen en musici uit, gesplitst naar de verschillende instrumenten.

Dit soort diagrammen gaven in een notedop de kennis waar ik naar verlangde als een soort Jazz For Dummies avant la lettre ( maar dat boek had in de jaren negentig tenminste ook nog een CD achterin zodat je kon horen waar ze't over hadden).
ps: Er bestond al wel het boekje 6 Over Jazz met achterin een EP-tje., maar dat had ik toen nog niet.
Als tiener struinde ik na schooltijd door de boekhandel van Van Klaveren in de Lange Kerkstraat in Goes ( Daar zat ik op de HBS) op zoek naar boeken over jazz ( en nog een heleboel andere onderwerpen, want ik had-wat-met-boeken, zouden we tegenwoordig zeggen). De enige boeken die ik kon betalen waren pockets, vooral de zogenaamde Prisma boeken. ( ze kostten toen één gulden 25 herinner ik me ( = € 0.60 nu)). Daar kocht ik de Jazzlexicon geschreven door Jack Bosch en C.J. Dollé, een soort naslagwerk waarin stijlen, instrumenten en musici werden beschreven en, belangrijkste, waar ook wat echte jazztermen uitgelegd werden, alleen bebruikt onder insiders..
Een ander boekje heette toepasselijk Jazz, en was deel van een zogenaamde Arti Beeld-Encyclopedie, geschreven door A. Heerkens , waarin in minder dan 65 bladzijden in vier talen ( !! ) ( ja ja ) de geschiedenis van de jazz beschreven werd met veel vage zwart-wit foto's. En ... heel belangrijk, ook hier weer een paar schema's, zoals hierboven afgebeeld, waarin met een paar woorden jazzstijlen, van New Orleans tot Cool Jazz ( in vier talen !! ( ja ja ) beschreven werden met alle kenmerkende elementen. Wat werd er bijvoorbeeld ( in het Nederlands) over de NEW ORLEANS stijl geschreven? Volks, primitief, origineel, veel spirit. En over de DIXIELAND?: Imitatiezucht, beheerst, geforceerd vrolijk. En de BE-BOP? Meer modern, dan volks, onrustig, virtuoos. En de SWING? Soepel, licht verend, het "riffing" element.
Het "riffing" element?

Kun je voorstellen hoe ik als tiener worstelde met de term het "riffing" element? Nu, na al die jaren, wat ouder en kaler, hier en daar wat grijs in de baard, denk ik dat ik weet wat "riffing" elementen zijn, namelijk een minuscuul klein melodietje ( een riff) dat vele malen herhaald wordt, ondersteund door verschillende akkoorden. Ik heb er wel, ondanks al die goedbedoelde informatie uit de jaren vijftig, veertig jaar over gedaan voordat de betekenis van het woord "riffing" elementen tot me was doorgedrongen.

Ondanks al die jazzboeken !!

Enkele andere nostalgische boeken over jazz uit mijn bibliotheek: >
  • Jazz Verleden, Heden en Toekomst - Marshall W. Stearns
  • Jazz - André Francis
  • The New Edition of the Encyclopedia of Jazz - Leonard Feather
  • A Pictorial History of Jazz - Orrin Keepnews and Bill Grauer, jr.
  • Jazz On Record, a Critical Guide - Charles Fox
  • New Hot Discography - Charles Delaunay
  • Jazzlexikon - John Jörgensen - Erik Wiedemann.
Keep swinging

Hans Koert

Naar mijn laatste bijdrage !

MIJN DRAAITAFEL
arne domnerus quartet/dompan = sarah vaughan-lester young/one night stand = sonny stitt/stitt's bits - the bebop recordings 1949-1952 disc 1

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium




Wednesday, April 25, 2007

Oliver Nelson

( Naar de Nederlandse vertaling.)

Like Gene Ammons, a few blogs before, Oliver Nelson, alto and tenor saxophone, composer and arranger, seems to be one of those jazz musicians that slipped through my net. Up to now. Last night I played myself the New Jazz recording Screamin' The Blues as played by the Oliver Nelson Sextet. This album was recorded by Rudy Van Gelder May 1960.
Born in St. Louis ( June 1932) Oliver Nelson started his career in the Jeter-Pillars Orchestra and George Hudson Big Band, two St. Louis based orchestras. He toured around with Louis Jordan's band too and after he finished his military services at the navy he started a career in music in New York. This record was made during that period. It was one of the six albums he recorded - three of it with Eric Dolphy also present on Screamin' The Blues. When you listen to the first track of Screaming The Blues, with the same title as the album, you might think that Oliver Nelson might be a player that lays on the floor with his tenor aimed high, honking and screaming as loud as he could. No, that's wrong - although the first track suggest that by the screaming of his instrument, he is more a traditionalist, not a showman.
In the early 1960s Oliver Nelson became a composer and arranger and that might be the reason that he isn't as known as he should be. He became a teacher in music too. His compositions and arrangements for known artists and productions are very important; he worked for people like Duke Ellington and Ringo Starr to name two extremes; for Marlon Brando's film Last Tango In Paris ( he arranged Gato Barbieri's music ), Diana Ross's film Lady Sings The Blues (the arrangements are his) and the arrangements for Alfie, Sonny Rollin's film.
His most known composition, not on the Screaming The Blues album is Stolen Moments. I found a fragment of this tune I love to share.



A second fragment is part of a 1966 program made for the Dutch NCRV television, with Oliver Nelson in front of his band, with musicians like Art Farmer, Ake Persson and Lee Konitz and the Dutch piano player Pim Jacobs with his trio. The tune is titled Just Friends.



Oliver Nelson died in Los Angeles October 1975
Keep swinging

Hans Koert

To my last contribution


MY TURNTABLE
dexter gordon/the complete prestige recordings/CD 3-4 (2) = johnny griffin'/the congregation = severino araujo orquestra tabajara/1945-1951 = harold land/the fox = jacob do bandolim/1953 a 1959 como regional do canhoto = oliver nelson/screamin' the blues

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Nederlands ( To the English translation )

Net als Gene Ammons, die ik eerder in een blog besprak, lijkt ook Oliver Nelson, alt en tenor saxofonist, componist en arrangeur, bij mij door de mazen van het net geglipt. Tot gisteren. Gisteren draaide ik zijn album Screamin' The Blues gespeeld door het Oliver Nelson Sextet. Deze plaat, uitgebracht op het New Jazz label, werd opgenomen door Rudy Van Gelder mei 1960.
Louis Nelson, geboren in St. Louis ( juni 1932) begon zijn carriere in het Jeter-Pillars Orchestra en in George Hudson Big Band, twee bands afkomstig uit zijn geboortestad. Hij trok rond met de Louis Jordan Band en na het vervullen van zijn dienstplicht bij de marine ging hij spelen in New York. Deze plaat is uit die periode. Het is één van de zes platen die hij rond 1960 maakte - op drie van die albums is Eric Dolphy aanwezig, met wie hij het goed kon vinden. Screamin' The Blues is er daar één van. Als je naar het titelnummer luistert denk je wellicht dat Oliver Nelson tot die groep muzikanten hoort die met gillende saxen op hun rug op het podium liggen om een wervelende show te geven - niets is minder waar, al doet het eerste nummer anders suggereren, Oliver Nelson is meer traditionalist dan een showman.
Begin jaren zestig begon Oliver Nelson zich steeds meer te specialiseren in componeren en arrangeren en dat is waarschijnlijk de reden dat hij tamelijk onbekend is. Hij ging les geven. Zijn composities en arrangementen maakte hij voor bekende musici en producties, zoals voor Marlon Brando's film Last Tango In Paris ( hij arrangeerde de muziek van Gato Barbieri ), Diana Ross's film Lady Sings The Blues (De arrangementen zijn van Nelson) en ook de muziek voor de film Alfie van Sonny Rollins zijn van hem. Verder arrangeerde hij voor Duke Ellington en Ringo Starr om twee uitersten te noemen.
Zijn belangrijkste compositie is Stolen Moments, dat niet op dit Screaming The Blues album voorkomt. Ik vond een fragment van dit nummer dat ik graag wil laten horen.



Een tweede fragment komt van een uitzending voor de NCRV televisie uit 1966 met daarin Oliver Nelson en zijn band, waarin musici als Art Farmer, Ake Persson en Lee Konitz en het Trio van Pim Jacobs te zien zijn. Het nummer heet Just Friends.

Oliver Nelson overleed in Los Angeles oktober 1975

Keep swinging

Hans Koert

Naar mijn laatste bijdrage !

MIJN DRAAITAFEL
dexter gordon/the complete prestige recordings/CD 3-4 (2) = johnny griffin'/the congregation = severino araujo orquestra tabajara/1945-1951 ]= harold land/the fox = jacob do bandolim/1953 a 1959 como regional do canhoto = oliver nelson/screamin' the blues

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium