Keep (it) Swinging: Junie Cobb - een vergeten veelzijdig muzikant

Junie Cobb - a forgotten multi-instrumentalist ( English) - Junie Cobb - een vergeten veelzijdig muzikant ( Nederlands)

In feite een één-mans-band
JUNIE COBB - EEN VERGETEN VEELZIJDIG MUZIKANT
HANS KOERT

Negenenveertig jaar geleden nam Junie Cobb acht titels op met zijn New Hometown Band, met daarin musici als Fortunatus Ricard, bijgenaamd Fip, Harlan Floyd, beter bekend als Booby, Leon Washington, Ikey Robinson, Walter "Chippy" Cole, Red Saunders en zangeres Annabel Calhoun. Junie Cobb, toen zo'n 65 jaar oud, bespeelde de piano en is te horen als zanger in één nummer: Just Because of You. De opnamen vonden plaats in the Birdhouse in Chicago op 8 september 1961 voor Riverside en uitgebracht als "Chicago - The living Legends"; een levende legende - inderdaad !! Het zou overigens Junie's laatste optreden worden - na deze opnamen verdween hij uit de openbaarheid en stierf, totaal vergeten, zo'n tien jaar later.................... Tijd om de carrière van deze vergeten multi-instrumentalist eens nader te beschouwen. Dankzij een fraaie heruitgave op Collector's Classics van zijn opnamen uit de tweede helft van de jaren twintig, kan dat nu vrij gemakkelijk: The Junie Cobb Collection (1926-1929) (CC 10).

Junie Cobb ( ca 1896- ca 1970) ( tekening: R. Crumb)

Junie Cobb, zijn doopnaam luidde Junius, werd geboren in Hot Springs AR rond 1896 en speelde allerlei instrumenten. Als tiener begon hij op piano en speelde in allerlei kleine groepjes met o.a. Johnny Dunn. Deze laatste muzikant zou later uitgroeien tot een begenadigd trompettist, die zich kon meten met Louis Armstrong. Hij kwam in 1928 met het orkest van Noble Sissle naar Europa en bleef tot zijn dood in 1937 in Nederland hangen. Junie Cobb verhuisde begin jaren twintig naar Chicago en ging spelen bij the Everett Robins's Jazz Screamers en richtte zijn eigen band op die speelde in de Club Alvadere.

Junie Cobb in een advertentie ( foto van de Stomp-Off blog)

Als jong volwassene leerde hij allerlei instrumenten bespelen, meest rietinstrumenten, maar je vindt hem in de discografieën terug op een keur van instrumenten: klarinet, sopraan-, alt- en tenorsaxen, gitaar en banjo, hobo en Franse Hoorn, tuba, trompet en, uiteraard, op piano. Ook zong hij. In zijn vroegste opnamen hoor je hem vaak op klarinet, vaak naast die andere begenadigde klarinettist Johnny Dodds, die later o.a. opnamen maakte bij de Hot Five. Junie Cobb speelde gitaar bij King Oliver Dixie Syncopators. Tijdens een uitslaande brand bij een kerstoptreden in december 1924 ( de kerstboom vatte vlam) weet hij, zo gaat het verhaal, de instrumenten te redden. De schade is enorm. Laurie Wright noemt hem "practically a one-man band" ( = in feite een één-mans band) en meldt dat hij met evenveel gemak de derde trompet of als vierde saxofonist speelde, of piano of slagwerk, als het arrangement daar om vroeg. ( King Oliver - Laurie Wright blz. 49). Junie Cobb speelt banjo in de enige opname die hij maakte met het orkest van King Oliver, getiteld Black Snake Blues ( april 1927).

Junie Cobb and his Grains of Corn ( eind jaren twintig) ( foto Red Hot Jazz website)

Junie Cobb's eerste opnamen met zijn eigen Hometown Band dateren van augustus 1926. Hij nam toen twee titels op: Chicago Buzz en East Coast Trot. Luister maar eens naar beide opnamen met Junie Cobb en Johnny Dodds op klarinet. Jimmy Blythe zit achter de piano en Eustern Woodfork speelt banjo. Johnny Dodds nam toen al voor Okeh op met Louis Armstrong's Hot Five.

South African Blues - Windy City Rhythm Kings ( april 1929)

Junie Cobb maakte heel wat opnamen in de tweede helft van de jaren twintig, vaak samen met zijn broer Jimmy, niet te verwarren met de latere drummer, die o.a. bij Miles Davis speelde en pas in 1929 in Washington het levenslicht zag. Ze namen op als J.C. Cobb and his Grains of Corn, een studiogroep voor Vocalion. Deze opnamen zijn te vinden op de enige heruitgave, die helemaal aan zijn muziek gewijd is: The Junie Cobb Collection (1926-29) op Collector's Classics. Je kunt deze nummers beluisteren op de Red Hot Jazz website, waar ik ook een vage obscure foto van ditrstudio-orkest vond.

In april 1929 nam hij het nummer Love Me Or Leave Me op met Jimmy Noone's Apex Club Orchestra.

In 1930 waagde hij, net als Johnny Dunn een paar jaar eerder, de oversteek naar Europa en leidde een eigen orkest in Parijs, maar na een half jaartje was hij alweer terug in Chicago. Behalve een paar niet uitgebrachte nummers in 1935 vinden we Junie niet meer in de opnam

estudio. Toch blijft hij optreden, meest als begeleider van zangeres Annabel Calhoun, die ook zong op zijn allerlaatste opnamen. Pas in de jaren vijftig wordt hij nog een keer in de groef vastgelegd met het orkest van Barney Kessel. Hij speelt dan hobo en Franse Hoorn op een Contemporary LP getiteld Music To Listen to Barney Kessel By ( sic) ( Contemporary C3521).
Hoewel hij eind jaren vijftig definitief stopte met optredens in het openbaar, zijn er dan toch nog die opnamen uit 1961 met zijn New Hometown Band ........................
Junie Cobb, er is maar één foto van hem bekend, moet rond 1970 vergeten en onopgemerkt door de jazz media overleden zijn. Deze multi-instrumentalist, practically a one-man band, wordt in 2010 in de meeste jazznaslagwerken ( op een paar goede uitzonderingen na .......) genegeerd en is bijna helemaal vergeten. Jammer, want als je goed luistert naar die prehistorische opnamen op de enige CD met heruitgaven, the Junie Cobb Collection 1926-1929, dan ontdek je wat een veelzijdig en getalenteerde muzikant hij geweest moet zijn: great 1920s hot jazz music.

Tenslotte nog zijn meest bekende compositie, die hij zelf in juli 1929 opnam met zijn Grains of Corn, het schitterende Once or Twice. Deze keer in een versie uit januari 1930 met Lonnie Johnson en Spencer Williams in een schitterend zangduet, begeleid door James P. Johnson op piano en Spencer Williams op rasp. Lonnie Johnson speelt, uiteraard, ook gitaar.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Junie Cobb is één van die muzikanten uit de jaren twintig, waar niemand het nog over heeft en dat is volkomen onterecht. Dat wat van hem is vastgelegd bewijst dat deze multi-instrumentalist, practically a one-man band (= feitelijk een één-mans band), die volledig vergeten door zijn fans, zo'n veertig jaar geleden overleed, meer was dan zomaar een sessiemuzikant. Keep Swinging zet hem daarom nog eenmaal in het zonnetje. Wil je niets missen, vraag dan de nieuwsbrief aan.