Keep (it) Swinging: Joey Calderazzo Trio op International Jazzfestival Middelburg

JOE CALDERAZZO warmt met zijn trio in MIDDELBURG op voor korte Europese tour.
I'm suffering by the jazz disease
Hans Koert
Zondagavond was het plein van de historische abdij van Middelburg nog akelig leeg toen Joey Calderazzo met zijn trio aantrad op het grote podium. Een pianist, die wellicht bij het grote publiek niet zo bekend is en dan blijven de stoelen om acht uur onbezet. Jammer, want aan Joey Calderazzo lag het niet - het was hem niet aan te zien dat hij een lange vermoeiende vlucht, met vertragingen en weinig slaap, achter de rug had. I have been up for 29 hours ( = Ik sta al 29 uur op mijn benen) meldt hij op Facebook: ps I dont use drugs!!! (= .. en ik gebruik geen drugs). Hij had er zichtbaar zin in. Het optreden in Middelburg was de start van een korte Europese tour, die hem langs podia in Polen, Duitsland (Stuttgart), Italië (Pisa) zal brengen, om de tour tenslotte weer af te sluiten op het Hague Jazz festival ... en dat allemaal binnen een week. Gek dat je dan één en ander vergeet: It's cold ..... can someone borrow me a jacket? ( Wat is het hier koud .... kan iemand me een jas lenen?) I came this morning from North Carolina where it is 90º all day (= Ik ben vanmorgen uit North Carolina gekomen, waar het de hele dag zo rond de dertig graden is.) I hoped the concert was inside .... ( = Ik hoopte dat het optreden binnen was.).

Joey Calderazzo ( foto: Hans Koert)
Het vijfde International Jazzfestival Middelburg wordt gehouden tijdens het pinksterweekend van 11 t/m 13 juni 2011 op de markt, in de Nieuwe Kerk en op het historische abdijplein.

Joey Calderazzo Trio ( v.l.n.r.; Joey Calderazzo - Orlando Le Fleming - Donald Edwards) (foto: Hans Koert)
Voor de echte liefhebbers was het een tegenvaller dat niet de aangekondigde Eric Revis op bas en de grote drummer Jeff "Tain" Watts aantraden. Samen met Joey Calderazzo vormen zij immers al meer dan tien jaar de vaste begeleiding voor Branford Marsalis. Joey Calderazzo verving eind 1998 pianist Kenny Kirkland, die in november van dat jaar overleed aan een hartstilstand. Geen Eric Revis en Jeff "Tain" Watts dus .......... balen ... maar wat doe je er aan. Behelpen dus ........... of toch niet?
Niet dus .......... al meteen tijdens het eerste nummer, dat Joey met zijn trio inzette, en toepasselijk, hoe kan het ook anders, Cold in Middelburg, genoemd had, bleek dat hij twee uitstekende begeleiders meegebracht had: bassist Orlando Le Fleming en slagwerker Donald Edwards.

Orlando Le Fleming (foto: Hans Koert)
De Engelsman Orlando Le Fleming had eigenlijk de ambities om profesioneel cricketer te worden en speelde vijf jaar professioneel, totdat hij een kans kreeg te gaan studeren aan het Koninklijk Conservatorium van London. Na zijn studie werd hij een veelgevraagd bassist in Engeland en begeleidde hij o.a. Amerikanen die daar op tournee kwamen, zoals Art Farmer, George Coleman, Dave Liebman en Branford Marsalis. Ook speelde hij toen al met Joey Calderazzo. In 2003 verhuisde hij naar New York waar hij momenteel te horen is in de ritmesectie van Branford Marsalis, maar ook in het David Sanchez Quartet.

Donald Edwards (foto: Hans Koert)
Donald Edwards, die achter zijn drumstel zit alsof hij nooit iets anders gedaan heeft, begeleidde grote namen als Freddie Hubbard, Jesse Davis, Wynton Marsalis, Terrence Blanchard en Ellis Marsalis, de stamvader van de Marsalis-familie.

Joey Calderazzo (foto: Hans Koert)
Joey Calderazzo is geboren in februari 1965 in New York, studeerde klassiek piano en ontdekte als tiener de jazz in de band van zijn broer Gene, die slagwerk speelde. Hij speelde eind jaren tachtig in de band van Michael Brecker en is in die tijd te horen op een paar van diens platen. Na allerlei begeleidingswerk met namen als Rick Margitza en David O' Higgins komt hij eind jaren negentig bij Branford Marsalis terecht.

Orlando Le Fleming (foto: Hans Koert)
Tijdens het concert viel op hoe goed de heren naar elkaar luisteren. Er wordt flink geïmproviseerd, en terwijl ik dit opschrijf realiseer ik me dat je dat op twee manieren kunt uitleggen - geen onvoorbereid gepruts, maar een onderling samenspel, hogeschoolrijden, dat niet zou misstaan in de Spaanse Rijschool in Wenen. I'm suffering by the jazz disease ( = Ik lijd aan de jazzziekte), legt Joey uit, waarmee hij doelt op de drang om steeds nieuwe arrangementen te maken op thema's en al spelend, al improviserend, ontstaan er dan nieuwe composities. Tijdens het optreden voel je hoe nummers langzaam ontstaan vanuit een eenvoudig thema, dat Joey inzet achter de vleugel en dan in een lange improvisatie uitbouwt tot een geheel nieuw nummer. We love to change tunes to make it better ( = We blijven aan nummers sleutelen om ze steeds mooier te maken). Zo speelde het trio met het bekende Blue in Green - er wordt nog steeds geruzied over wie het nummer schreef: Miles Davis of Bill Evans, terug te vinden op Miles Davis' beroemde album Kind of Blue, dat een paar jaar geleden haar vijftigste verjaardag vierde. Je merkt hoe de heren op avontuur gaan en elkaar voeden met ritmische patronen of thema's, soms geleend uit andere nummers, zoals Rudolf, die met zijn rode neus op zijn arrenslee langs kwam ............ om uiteindelijk weer veilig te belanden op de plek waar ze vertrokken. Joey Calderazzo, die goed geluisterd heeft naar pianisten als McCoy Tyner en Herbie Hancock, speelt heel expressief en richt zich soms half op van de pianokruk als of hij de aanslag op de toetsen van de vleugel een extra dimensie wil geven.

Donald Edwards (foto: Hans Koert)
Joey maakte veel indruk met het nummer The Last Goodbye, dat hij schreef voor zijn jeugdliefde Eileen, die twee weken geleden overleed. She was the first girl I kissed when I was in 3rd grade ( = Ze was het eerste meisje dat ik kuste toen ik in de derde klas zat). Een schitterende hommage aan deze eerste liefde...... Joey bedankte zijn publiek ( Hé, I'm getting warmer .... thanks to you) met een achttien minuten durende toegift, dat hij eind mei met Orlando Le Fleming en Donald Edwards opnam voor een live album in de Daly Jazz club in Missoula (Montana). Helaas moest Joey Calderazzo plaats maken voor de publiekstrekker Kytecrash, maar als het aan mij had gelegen had hij nog wel even door kunnen gaan, maar dan had ik honderden jonge popliefhebbers, die zich al aan de zijlijn hadden opgesteld om het lege vak voor het podium te bezetten, tegen me gekregen - Joey Calderazzo: een fantastisch pianist en twee uitstekende begeleiders ( Orlando Le Fleming en Donald Edwards) die het gemis van Eric Revis en Jeff "Tain" Watts helemaal goed maakten.
Hans Koert
keepswinging@live.nl

Het International Jazzfestival Middelburg beleeft dit jaar haar eerste lustrum en kiest dit jaar voor musici, die een grote actualiteitswaarde hebben, schrijft Willem Kniknie, artistiek directeur van het festival. In het verleden uitte zich dat door optredens van E.S.T., Avishai Cohen of Nils Petter Molvær - dit jaar staan er groepen geprogrammeerd als Eric Vloeimans' Kytecrash en Fun Lovin' Criminals; formaties die een groot en jong publiek zullen aanspreken, maar de meeste jazzliefhebbers weinig te zeggen hebben. Of er sprake is van Jazz, dat zullen we aan de geschiedenis moeten overlaten ..... Willem Breuker werd immers op Loosdrecht ook niet begrepen. Voor de jazzkenners, was er genoeg anders te beleven, zoals zondagavond het schitterende concert van het Joey Calderazzo Trio. Keep Swinging was erbij. Als je niets wilt missen van de Keep Swinging blog vraag dan haar gratis nieuwsbrief, of volg haar via Twitter (#keepswinging) of Facebook ( @Keep Swinging nieuwsbrief). Keep Swinging schreef eerder over het International Jazzfestival Middelburg: John Scofield (2008) - Rita Reys (2008) - Bobby Previte en Archie Shepp (2008)- Cotton City Jazz Band (2008) - Nils Petter Molvær (209) - New Cool Collective + Jules Deelder (2009) - Dave Holland (2009) - New Orpheons (met Eric Vloeimans) (2009) - Courtney Pine (2009) - Brad Meeldauw (2010) - Rik Mol (Funk on Me band) (2010) - Avishai Cohen (2010) - Tania Maria / Frank in Person (2011)