Thursday, March 31, 2011

Peter Beets: Chopin Meets The Blues

PETER BEETS: CHOPIN Meets The BLUES

I purposely avoided the word "jazz" itself, because that word tends to turn many people off Hans Koert

Peter Beets verrast met muziek van Chopin (Nederlands) - Peter Beets: Chopin Meets The Blues ( English)

Some times ago the 5th Criss Cross Jazz album by Peter Beets has been released. Peter makes records for Criss Cross since 2001 when his album New York Trio was released with Rodney Whitaker on double bass and Willie Jones III on drums. Both New York Trio - Page 2 and Page 3 were trio recordings and when he recorded the New Groove album, in 2007, he skipped the drums and replaced it for a guitar player. In the latest album by Peter Beets the drummer returned and the guitar player was allowed to stay - the trio became a quartet. Although his first albums had, mostly, standards and own compositions, this time Peter improvises on the music of Chopin. Classical music improvised by a jazz piano player. ....................


Peter Beets - Chopin Meets The Blues ( Criss Cross Jazz 1329) ( cover design: Gerry Teekens / Bloemendaal in vorm)

How did it all started? At the conservatory Peter learned to play the music of the classical composers and as a jazz piano player he made a program around the music of Bach ( From Bach to Blues). Although Peter already transformed a Chopin compostion at his New York Trio page 3 album, the idea for this album was born at a festival dedicated to the music of Chopin scheduled at the Anton Philips Hall in The Hague, where Peter was asked to play in the foyer as a kind of back ground bar pianist. Peter refused that and suggested that he would improvise on Chopin's composition in one of the halls. No, I really don't do that sort of thing. Instead, why don't you book me for a Chopin program onstage? Peter remembers in the liner notes, I promise you a remarkable evening. And it worked ........... Peter's concert entitled Chopin Meets the Blues at the Anton Philips Hall was a great success.


Greg Hutchinson ( foto: Hans Koert)

It is remarkable to learn that Peter didn't wanted to use the word "jazz" in the announcement. I purposely avoided the word "jazz" itself, because that word tends to turn many people off. My first reaction was: Isn't that a shame? What happended with Jazz? But ..... I guess, I'm afraid, Peter is right ..... For a lot of people jazz seems to be hard to understand, old-fashioned (?) or too experimental ..... I'm getting very nervous when I hear that music, people told me once - You can't hear the melody ...... I don't understand the meaning of the music!. Peter says: Maybe it's because jazz is hardly heard on radio and television. Or maybe, Peter continuous, people associate jazz only with avant-gardistic sounds, characterized, to my ear, by a lack of discernable rhythmic pulse - and absolutely no blues feeling at all ...... This album, Chopin Meets The Blues contains eight tracks - five were played during at the Chopin-concert and three more were specially arranged for this album. The Peter Beets Quartet features Joe Cohn on guitar, Reuben Rogers on double bass and Greg Hutchinson on drums. Joe Cohn, the son of tenor sax player Al Cohn, is a regularly guest on Peter's albums and so is Rueben Rogers. Peter Beets ( photo courtesy: Hans Koert)

Jazz and classical music. In the past, bands like Artie Shaw's Gramercy Five made a kind of "chamber music", and during the 1960s, pop and jazz musicians discovered classical music and albums like I Like Johann Sebastian or Haendel With Care by musicians as Raymond Guiot became hits - This album dedicated to the music of Chopin by the Dutch piano player Peter Beets is quit different - it's a 100 percent jazz album, with jazz improvisation based on Chopin's themes and I'm sure you've never heard Chopin's Nocturnes, Mazurkas or Preludes performed in such a swinging way ......... Greg Hutchinson ( photo courtesy: Hans Koert)

Peter Beets lately received, together with the Jazz Orchestra of the Concertgebouw the prestegious Dutch Edison Nationaal Award for their Blues For The Date live album ........ but, as Peter said at the presentation of the awards at the Frits Philips Music Theatre in Eindhoven, Ik ben ontzettend blij, maar vergeet niet ook Chopin Meets The Blues te kopen. (= I'm very happy with this award, but don't forget to buy my other album, Chopin Meets The Blues) Die plaat is ook net uit en lijkt nu een beetje onder te sneeuwen. (= This album has been released recently and seems to be in danger of being overlooked.) Dat zou natuurlijk zonde zijn. (= and that would be a pity). We do have a good business instinct, haven't we?

This Chopin Meets The Blues album can be ordered at the Maxanter website


Hans Koert


keepswinging@live.nl

The idea is not new ! - a lot of jazz and pop musicians made eyes at the classical music composers to get increase in sales, but Peter Beets made an album only he can do - His album Chopin Meets The Blues offers you an hour of swinging jazz in a way Chopin would have liked ..... I'm sure you never heard the Nocturnes, Preludes and Mazurka's of Chopin played the way Peter did with his quartet. Keep Swinging was surprised, because it isn't classical music in a swinging way, but hard bop inspired jazz music at a very high level ....., although Peter refuses to label it as Jazz .... That's why it is called: Chopin Meets The Blues instead of ....Chopin Meets The Jazz! Als je niets wilt missen, volg haar dan via Twitter of vraag de gratis nieuwsbrief.

Retrospect Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Labels: , , , ,

Monday, March 28, 2011

Oscar Alemán in Scheveningen (1939): Het optreden van den uitzonderlijken guitarist belicht

OSCAR ALEMÁN in SCHEVENINGEN (1939: Het optreden van den uitzonderlijken GUITARIST belicht.

Een wonderlijk muzikaal genot, met één feilen: het was te kort!


Hans Koert


Oscar Alemán: star of the 7de Jazzwereldfeest in Scheveningen (1939) ( English) Oscar Alemán: ster van het Zevende Jazzwereldfeest in Den Haag (1939) (Nederlands) Oscar Alemán in concert: A review of the performances of a remarkable guitar player in The Hague (1939) (Engels) - Oscar Alemán in Scheveningen (1939): Het optreden van den uitzonderlijken guitarist belicht (Nederlands)


Op zaterdag 15 juli 1939 was het Zevende Jazzwereldfeest gepland in Het Kurhaus in Scheveningen, de badplaats tegen Den Haag aan. Oscar Alemán was uitgenodigd om op te treden en werd als de uitzonderlijke negerguitarist aangekondigd. Het Vaderland berichtte de dag na het concert dat twee van de programma-onderdelen van Het Jazzwereldfeest zich buiten de kaders van hetgeen verwacht kon worden, hadden geplaatst ......... welke zich door hun kwaliteit en karakter buiten het kader van het geheel geplaatst zagen: Noch het optreden van den Zuid-Amerikaanschen negergitarist Oscar Aleman noch dat van een Haagsch amateurorkest o.l.v. Iwan Poustochkine (= De Swing Papa's), bevatten iets, dat met den besten wil ter wereld louter onder amusement gerangschikt kan worden. De laatstgenoemde band, De Swing Papa's, had, volgens jazzcriticus, Will G. Gilbert, een soort jazz gecreëerd, dat bijna op gelijke hoogte stond met de jazz die je zou verwachten van een "zwarte" band, die nu eenmaal hun wortels in de jazz hebben. De jazzmuziek "gediend" door blanken is uit den aard der zaak een pijnlijk verschijnsel: haar wezen is niet in overenstemming te brengen met onze cultuur; Vandaar dat in zulke gevallen steeds een mislukking als jazzmuziek geconstateerd mag worden. De Swing Papa's waren, volgens Gilbert, dus een uitzondering - .... dat het orkest o.l.v. Poustochkine dezen speeltrant wist te verwerkelijken. Oscar Alemán was het andere buitenbeentje. ..... Oscar Alemán is een groot gitarist, ........., begint Gilbert zijn betoog maar ....zijn werk (kunnen we) niet geheel en al rangschikken onder datgene, wat wij hier als jazzmuziek verstaan. Er zijn invloeden te bespeuren, welke echter eveneens negersch zijn, ook al is hier een Zuid-Amerikaanse variëteit aan het woord; onmiskenbaar is het polyrhythmische aspect.


De Jazzwereld no. 8 ( augustus 1939) (foto: Hans Koert)


Gilbert lijkt gefascineerd door de techniek die Oscar laat zien, met name met zijn rechterhand en vergelijkt het met de Spaanse gitarist Andrés Segovia (1893-1987), een klassiek gitarist, die wel the father of the modern classical guitar movement by most modern scholars ( = de grondlegger van het moderne klassieke gitaarspel genoemd wordt door de moderne critici.) ( bron: classicalguitar.net ). Technisch is vooral zijn rechterhand ontwikkeld: de onafhankelijkheid der vingers is zoo ten top gevoerd, dat wij meermalen moesten denken aan de vaardigheid van een Segovia, dit zonder overdrijving.


Kop van De Jazzwereld no. 8 (augustus 1939) ( Dankzij het Dutch Jazz Archive)

Het openingsartikel van De Jazzwereld van augustus 1939 heeft als kop Het Zevende Jazzwereldfeest dat de meeste vroegere Jazzwereld-Kurhausavonden overtrof! De auteur was waarschijnlijk weer Will G. Gilbert, die één van de redacteuren van het blad was; de anderen waren Bob Schrijver, die het festival had geleid en Mr. C.(= Constantin) Poustochkine, de oudere broer van de leider van De Swing Papa's Iwan Poustochkine, één van de bands die optrad op het festival en ook gerecenseerd wordt in het artikel. Het artikel in De Jazzwereld heeft in ieder geval diezelfde gezwollen retoriek, die we gewend zijn van Gilbert. In onnavolgbare lang uitsponnen zinnen, vol klankrijke omschrijvingen, roemt hij Oscar's gaven, er op wijzend dat de muziek die hij speelde eigenlijk geen jazz genoemd kon worden, hoewel het wel "zuivere jazzmuzikale elementen" bevatte en "daarnaast nog Spaanse- en Zuid-Amerikaanse elementen." Oscar Aleman wordt ook geroemd als entertainer, vanwege de muzikale grapjes die hij maakt, maar daarbij nooit uit was op enig goedkoop effectbejag. Aleman versmaadt geen grapjes, doch hoewel de wetenschap, dat dit zijn succes bij het publiek ten goede zal komen, bij hem hierbij ongetwijfeld vooropstaat, ontaarden zijn grapjes nummer tot kunstmatig aandoende showeffecten. Alles geschiedt spontaan, als vanzelf, het gaat niet ten koste van de muziek, maar heeft tot taak haar werking te versterken, haar smakelijkheid te vergroten.

Kurhaus (jaren dertig)

Gilbert wijst nogmaals op het feit dat de muziek van Oscar meer relatie heeft met de muziek van Segovia dan van de zigeunermuziek van Django Reinhardt ( = ... dat Aleman's guitarspel meer aanknopingspunten heeft met den gevleugelden stijl van Segovia dan met den Zigeunersch-sentimenteelen en zwaarderen speeltrant van een Reinhardt.); een belangrijke constatering, die helaas door veel tijdgenoten en later generaties jazzliefhebbers niet werd gezien! Oscar's optreden was maar kort: Het was een kort recital van waarachtige muziek, licht en pretentieloos, doch ontzaglijk vitaal en geworteld in een volksmuzikale cultuur, waarvan deze groote guitarist een raskunstenaar een exponent is. Hij speelde slechts vier nummers, namelijk Men of Mine (sic),(= Man of Mine (Hombre Mio)), dat zin herkenningsmelodie zou worden, Whispering (= Susurrando), Nobody's Sweetheart en Black Dreams, een eigen compositie, dat Oscar nooit aan de groef toevertrouwd heeft. Bij het laatgenoemde nummer gebruikte Oscar de klankkast van zijn gitaar als ritme-instrument, iets dat Gilbert zo opmerkelijk vond dat het vermeld moest worden: .. het suggestieve begeleidende rhythme, met de vingers tegen het houten instrument geslagen! Label met de (zeer zeldzame) uitvoering van Whispering (en Nobody's Sweetheart) ( Kopenhagen 5 december 1938): Er werden slechts 90 exemplaren van verkocht. ( collectie Leif Bjerborg)

We zijn zo gelukkig dat de twee solonummers Whispering (= Susurrando) en Nobody's Sweetheart een half jaar eerder in een soloversie op de plaat gezet zijn tijdens een opnamesessie met Svend Asmussen in Kopenhagen december 1938 voor de Deense HMV. Charles Delaunay vergelijkt beide nummers met de muziek die Eddie Lang speelde in de jaren twintig en dertig: ......... though they are quite different in style, more "Jazzy" rather than "Jazz" ( = hoewel anders van stijl - meer "Jazzy" dan "jazz".) They are showcases for Oscar Aleman's finger-picking, with no improvisation but ornamentation around the melodic line..... (= Het zijn voorbeelden van de finger-picking stijl van Oscar, zonder improvisties, maar met versieringen rond de melodielijn). Both songs are full of Latin American guitar licks such as false harmonics and tremolos, not usual at all in jazz (= De nummers zitten vol met allerlei Latijns-Amerikaanse gitaarlicks, zoals bepaalde akkoorden en tremolo’s, die we niet in de jazz kennen) ( bron: Tomas Mooney "Oscar Aleman Swing guitarist ( Jazz Journal vol 35-4 (Apr. 1982). Beide nummers waren onderdeel van de Josephine Baker revue van 1938 waarmee ze door Europa waren getrokken - Oscar speelde ze als intermezzo tussen twee acts. Delen van de recensie van (waarschjijnlijk) Will G. Gilbert in De Jazzwereld.( bron: De Jazzwereld no. 8 (Aug 1939)( met dank aan het Nedrlands Jazzarchief (MCN) (in negatief) (klik op de foto om hen te vergroten).

Het laatste onderdeel van het avondprogramma was de Jamsessie, wat een groot succes was. Het aller-uitbundigste applaus van dezen avond mocht de Jam-session oogsten. Gilbert noemt een aantal musici die deelnamen aan de jamsessie: natuurlijk Oscar Aleman; de in Engeland geboren trompettist Johnny Claes, zangeres Annie Xhofleer, pianist Jaap Feijten, slagwerker Jaap Cune en de leden van De Swing Papa's. Zowel Annie Xhofleer als Oscar Alemán worden als de sterren bestempeld, maar het publiek was vooral geïmponeerd door het onbekende, aangezien een heuse jamsessie, volledig geïmproviseerd, met een lawine aan solo's, sommige vrij geslaagd, andere maar matig, iets nieuws was. Gilbert was daar wat verrast over .......... Doch het publiek was daarnaast kennelijk in den ban der sensatie van het onvoorbereide van dit musiceren en onderging dit programmanummer ........ blijkbaar veel vollediger en intenser dan wij ...... Hetgeen "after all" een ieders goed recht was.
De enige foto ( of zijn er nog meer?) van de jamsessie van het Jazzwereldfeest: f.l.t.r.: Annie Xhofleer - Joop Stoutjesdijk - Joost van Os - J(aap?) de Veen - Jaap Feijten - Oscar Aleman - (Theo) A. Tremio - T. Versteeg en Johnny Claes. (foto De Jazzwereld) ( met dank aan het Nederlands Jazzarchief (MCN) (klik op de foto voor een vergroting)


Na afloop van het concert in het Kurhaus werd koers gezet naar De Pier, waar het bal werd gehouden .. tot 3 uur 's nachts. Hier in het Paviljoen traden beurtelings Paul Kluger's Pintonians op en De Swing Papa's. Het bal werd afgesloten met een internationale jamsessie, waarin vooral Oscar Aleman en slagwerker Maurits (= Maurice) van Kleef de toon zetten. Maurice van Kleef was in die jaren de drummer die Coleman Hawkins en Freddy Johnson begeleidde. Een andere muzikant die meespeelde was Johnny Fresco, de tenorsaxofonist, die in die tijd regelmatig in het Palais de Dance, gelegen naast het Kurhaus optrad met zijn orkest. Gilbert weet nog even fijntjes op te merken dat lang niet alle solo's indruk maakten: ... Stonden de soli der andere medewerkenden stylistisch niet steeds op hoog plan, het enthousiasme en de overgave, waarmede gespeeld werd, werd slechts overtroffen door de oplaaiende geestdrift van het publiek na afloop dezer session.


Deel van de recensie van de jamsessie in het Paviljoen ( bron: De Jazwereld no. 8 ) ( in negatief) ( met dank aan het Nederlands Jazzarchief (MCN)


In de recensie Oscar Aleman en andere jazzmuziek in Het Vaderland, trekt Gilbert de alomvattende conclusie, dat het ... een wonderlijk muzikaal genot (was), met één feilen: het was te kort! Je vindt hierbij het totale Jazzwereld artikel Het Zevende Jazzwereldfeest dat de meeste vroegere jazzwereld-kurhausavonden overtrof!! dankzij het Nederlands Jazzarchief ( MCN)


Het voorgaande artikel, met daarin aandacht voor de promotie van het festival vind je als: Oscar Alemán: De Ster van het 7de Jazzwereldfeest in Scheveningen (1939). Hier staan ook linken nar de Engelstalige versies op de Oscar Aleman blog.


Hans Koert samensteller van de (online) Oscar Aleman Discography


keepswinging@live.nl


Oscar Alemán voelde zich zeer vereerd te mogen optreden als één van de belangrijkste gasten op het Zevende Jazzwereldfeest - het feit dat het hele festival voor hem een dag werd verzet versterkte dat alleen maar. Zijn optredens gingen niet ongemerkt voorbij, al was er, volgens Gilbert, één van de belangrijkste jazzcritici van ons land, wellicht van echte Jazz geen sprake, al verwees hij die discussie naar den achtergrond .....als geheel onbelangrijk. Hij relateerde Oscar's muziek, wonderlijk gecompliceerd en onnavolgbaar grillige poly-ritmische en melodische draden van zijn muzikaal weefsel, eerder aan de klassieke Spaanse gitaarmuziek van Segovia dan aan den Zigeunersch - sentimenteelen en zwaarderen speeltrant van een Reinhardt. Door deze laatste constatering plaatste Gilbert Oscar buiten de Hot Club cultuur waarin het gitaarspel van Django domineerde en dat had hij goed gezien. Oscar beschreef dit Zevende Jazzwereldfeest later als één van de gelukkigste momenten van zijn leven.


De Keep Swinging blog is te volgen via Twitter of met hulp van haar gratis nieuwsbrief. Vraag haar aan.

Retrospect Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Labels: , , , , , , , , ,

Saturday, March 26, 2011

Peter Beets verrast met muziek van Chopin

PETER BEETS verrast met muziek van CHOPIN

Ik heb met opzet het woord Jazz weggelaten, want dat schrikt mensen af .............

Hans Koert

Peter Beets verrast met muziek van Chopin (Nederlands) - Peter Beets: Chopin Meets The Blues ( English)

Een tijdje geleden bracht Peter Beets zijn vijfde album voor het Criss Cross Jazz label uit. Peter maakt al platen voor Criss Cross vanaf 2001, toen zijn eerste New York Trio album op Criss Cross verscheen met Rodney Whitaker op bas en Willie Jones III op slagwerk. Daarna volgden New York Trio - Page 2 en Page 3. Op het New Groove album uit 2007 paste hij zijn trio aan door het slagwerk in te ruilen voor de gitaar. Op zijn onlangs verschenen album Chopin Meets The Blues is het slagwerk weer terug en is het trio uitgegroeid tot een kwartet. Wat wel heel anders is, is de keus van de nummers. Bevatten de voorgaande albums van Peter voornamelijk standards ( de eerste cd) en eigen composities, zijn laatste bevat louter bewerkingen van klassieke composities van Frédéric Chopin. Peter Beets - Chopin Meets The Blues ( Criss Cross Jazz 1329) ( cover design: Gerry Teekens / Bloemendaal in vorm) Hoe is Peter op het idee gekomen een plaat met de muziek van Chopin te maken? Al tijdens zijn opleiding kwam hij in aanraking met klassieke componisten en ook als jazzpianist maakte hij al eens een programma rond het thema Bach ( From Bach to Blues). Peter nam al eens een prelude van Chopin op, in zijn New York Trio page 3 album, maar het idee om een compleet album te maken kwam pas na een geslaagd experiment tijdens een festival rond de muziek van Chopin, dat georganiseerd was in Den Haag. Peter werd gevraagd om in de foyer te spelen als een soort afgeserveerde barpianist, maar daar had Peter absoluut geen trek in; veel liever zou hij optreden in één van de grote zalen van het complex. No, I really don't do that sort of thing, vertelt hij (in het Engels) in het boekje bij het album, Instead, why don't you book me for a Chopin program onstage? I promise you a remarkable evening. (= Ik beloof je een opzienbarende avond .... ). En zo gebeurde het ...... Het optreden van Peter, getiteld Chopin Meets the Blues in de Anton Philipszaal werd een groot succes.

Greg Hutchinson ( foto: Hans Koert) Het is opmerkelijk te lezen dat Peter tijdens de aankondiging van het Chopin concert, het woord "Jazz" met opzet niet gebruikte. I purposely avoided the word "jazz" itself, because that word tends to turn many people off.( = Ik heb het woord jazz met opzet vermeden, omdat het woord mensen afschrikt). Is dat niet verschrikkelijk? Wat is er met de Jazz gebeurd, dat het mensen afschrikt? Ik ben bang dat er in Peter's verhaal iets van waarheid schuilt. Voor veel mensen is Jazz een ver-van-mijn-bed-show, iets dat moeilijk is, iets van vroeger, piep-kras-knor muziek. clubs die leeg lopen, terwijl, en dat lijkt tegenstrijdig, de kwaliteit die jazzmusici tegenwoordig laten horen, meer dan uitstekend is ............ Ik word er doodzenuwachtig van, zegt de één en de ander mist de melodie ........ zo heeft iederen wel een legitieme reden. Peter schrijft: Maybe it's because jazz is hardly heard on radio and television. (= Misschien komt het wel omdat Jazzmuziek helemaal van de radio verdwenen is.) Or maybe, gaat Peter verder, people associate jazz only with avant-gardistic sounds, characterized, to my ear, by a lack of discernable rhythmic pulse - and absolutely no blues feeling at all ...... ( = Of misschien associëren mensen jazz wel met avant-gardistische klanken, gekarakteriseerd door een gebrek aan waarneembare ritmen ... en absoluut geen bluesgevoel). Deze plaat, Chopin Meets The Blues, bevat acht nummers - vijf die Peter uitvoerde tijdens het Chopin gala en drie speciaal voor deze cd bewerkt. Het Peter Beets Quartet bestaat uit Peter Beets aan de piano, Joe Cohn op gitaar, Reuben Rogers op bas en Greg Hutchinson op slagwerk. Joe Cohn, de zoon van Al Cohn, de legendarische tenorsaxofonist, speelde, net als Reuben Rogers overigens, al vaker met Peter Beets en is een regelmatige gast op zijn platen en concerten.
Peter Beets ( foto: Hans Koert) Jazz en klassieke muziek – het blijken twee onvergelijkbare grootheden die mijlen ver van elkaar staan. Niets is minder waar. In het verleden brachten bands als Artie Shaw's Gramercy Five al een soort op klassieke leest gestoelde "kamermuziek", en in de jaren zestig speelden musici als Raymond Guiot platen vol met titels als I Like Johann Sebastian of Haendel With Care - klassieke muziek met een lichte swing. Dit album is hier totaal niet mee te vergelijken - dit is puur jazz, geïmproviseerd rond thema's van Chopin door een jazzpianist pur sang. Ik ben er van overtuigd dat je nog nooit de Nocturnes, Mazurka’s of Preludes van Chopin op zo'n swingende manier vertolkt hebt zien worden. Chopin kan tevreden naar beneden kijken.
Greg Hutchinson ( foto: Hans Koert) Onlangs ontving Peter Beets, samen met het Jazz Orchestra of the Concertgebouw de prestigieuze Edison Nationaal voor hun Blues For The Date live album ........ maar, zo hield Peter het publiek voor bij zijn dankwoord in het Frits Philips Muziektheater in Eindhoven, Ik ben ontzettend blij, maar vergeet niet ook Chopin Meets The Blues te kopen. Die plaat is ook net uit en lijkt nu een beetje onder te sneeuwen. Dat is natuurlijk zonde.


We blijven nu eenmaal Hollanders - kruideniers .........

De plaat kan besteld worden op de Maxanter's website


Hans Koert


Het idee is niet nieuw - er zijn wel meer jazz- of popmusici die lonken naar de klassieken, maar Peter Beets heeft dat op zijn eigen onnavolgbare manier vorm gegeven - met zijn kwartet heeft hij er een swingende jazzplaat van gemaakt. De Nocturnes, Preludes en Mazurka's van Chopin inspireerden hen tot het maken van dit mooie album. Keep Swinging werd verrast, omdat het geen swingende kamermuziek á la Artie Shaw's Gramercy Five is of het Modern Jazz Quartet geworden is, maar 100% in de hardbop genestelde muziek, maar die van Peter liever geen jazz genoemd mag worden .... vandaar de titel: Chopin Meets The Blues en niet ....Chopin Meets The Jazz!

De Keep Swinging blog probeert interessante platen op te sporen en is daar met dit album weer in gelaaagd. Als je niets wilt missen, volg haar dan via Twitter of vraag de gratis nieuwsbrief. Retrospect Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Labels: , , ,

Thursday, March 24, 2011

Chet Baker: Historical Dutch Sesjun Radio Shows released

CHET BAKER: Historical Dutch SESJUN RADIO ShOWS released Historical recordings from the treasury of Dutch radio. Hans Koert Chet Baker's Sesjun opnamen uitgebracht (Nederlands) Chet Baker: Historical Dutch Sesjun Radio Shows released (English) If you remember, like me, the Tros Sesjun broadcasts on Dutch radio, you must be over fifty years old. This weekly program was for me one of the anchor points in the week. Each Thursday was Sesjun-day and I remember that I recorded several programs on my reel-to-reel tape recorder. The program started in May 1973 produced by drummer Dick De Winter and piano player and host Cees Schrama. This radio program was always live recorded at the Boerenhofstede in Laren and later at the Nick Vollebregt's Jazzcafé a few blocks away, or somewhere on location, like the Harbour Jazz Club in Rotterdam. Thanks to the archives of the Public Broadcasts, saved at the remarkable designed Beeld en Geluid building in Hilversum and T2 Entertainment, some of these broadcasts have been re-issued. The first album contains fragments of the Chet Baker Sesjun Radio shows and a second one is dedicated to Art Blakey, who played six times with his Jazz Messengers for the Tros microphone between 1976 and early 1980s - the Baker sessions are from the same period. Recently also the Bill Evans Sesjun recordings have been released. I hope to be able to review this set later. Chet Baker - The Sesjun Radio Shows ( PRCD2010091) I liked to listen to the live radio recordings for Tros Sesjun. It was the opportunity to "join" live concerts without leaving your easy chair. I even remember to have joined some of the recordings "live" at the Harbour Jazz Club in Rotterdam, although my memory fails to give you the details, but I dare to remember the Papa Bue Viking Jazz Band ( March 1977) and the Pasadena Roof Orchestra (June 1977 and 1978). It's a pity that no proper list exists anymore with all Sesjun broadcasts in the archives. Chet Baker was a regular guest of the Tros Sesjun Radio shows. He was scheduled for six ( in fact seven) concerts. Cees Schrama, the former host of the program and producer of this series, told that, although Chet had a bad reputation for missing gigs, he always was on stage in times. The trumpeter was notorious for missing gigs or showing up in a bad condition. But when he had to play for this Dutch radio programme, he was always on stage on time. And his playing was usually nothing short of breathtaking. Nick Vollebregt's Jazz Café in Laren (The Netherlands). The last concert by Chet Baker was scheduled at the Singer Concertzaal in Laren together with Archie Shepp and his Quartet for the 12th of May 1988. Chet never arrived at the Singer Concertzaal, Cees Schrama tells in the liner notes, for the simple reason that he died that very night ........ after falling from his hotel window on the third floor. The concert for Tros Sesjun were "regular" concerts with a live audience. The first set was, in fact, the warming up for the second set which was recorded and broadcasted. I remember that the audience could hear the radionieuwsdienst, the radio news and the announcement for the program - then the band started to play and Cees Schrama, who hosted the program, announced the band and the names of the tunes to be heard. Half way the broadcast Cees listed some forthcoming concerts. You won't find the announcements of the tunes at the Tros Sesjun compilation albums. Aankondigingen zijn één keer leuk, Cees told me, en daarna storend op een CD (= Announcements look great for the first time, but will be boring the listener later.). Jean-Louis Rassinfosse, Chet Baker and Philp Catherine (1983) ( photo courtesy: Paul Boonants) The "Chet Baker - The Sesjun Radio Shows" twofer contains 15 tracks from five of the six shows that remained. Although numerous concerts by Chet Baker have been broadcasted, only one of the programs had been released before, the session of November 1978, released as Live at Nick's. ( Nick's was Nick's Vollebregt's Jazz Café), although the info says that it was recorded at The Boerenhofstede, a nearby venue.
Chet Baker with Philip Catherine and Jean-Louis Rassinfosse in the Porgy en Bess Jazz Club in Terneuzen ( 30th of May, 1985) (photo courtesy: Piet Ruitenburg)
 In my opinion it's a pity that only a few tracks of each radio show were reissued - only the final session, February 1985 at the Nick Vollebregt's Jazz Café in Laren, has five tracks, almost 50 minutes of great music and is, in my opinion, the best part of the album. Chet plays with his Belgian rhythm section featuring Philip Catherine and Jean-Louis Rassinfosse. They performed with Chet since 1981 onwards and are to be heard at some great recordings, like the one at the Igloo-studios in Brussels ( September 1983) and the well-known Chet Choice's album released by Criss-Cross. .
Chet Baker in Porgy en Bess Jazz Club in Terneuzen ( 30th of May 1985) ( photo courtesy: Addy Meesters)
in May 1985 this trio was one of the highlights of the Scheldejazz Festival in Terneuzen in the southwest part of The Netherlands - a legendary concert; the veterans of the club still speak about it with respect.

I wondered why Cees Schrama, who selected the tracks, made the choice to use only a few tunes for each concert ? Wouldn't it be better to reissue a complete concert, enlarged with some unheard first-set recordings added?, I asked Cees. Ongeveer 40 jaar heb ik voor de industrie opnamen en compilaties gemaakt, (= I am a producer of records for fourty years and made numerous records and compilations) he told me, en ook daar moest ik rekening houden met wat er beschikbaar was en de kwaliteit van een en ander,(= and I always had to do with the (sound) quality of the recordings that remained .....that were available.). Het is geen peulenschilletje en ik ben dan ook zeer gelukkig met de commentaren uit o.a. de U.S. ( = It isn't a five-finger exercise and I'm really glad with some commends I received from the US). Met name omdat niemand hoort dat twee titels van een cassette zijn gekopieerd bij ontstentenis van de banden! (= In fact no-one heard that two tracks have been used of some copied cassettes, as the original tapes were lost). This commend learns you, that the sound quality is excellent. Nevertheless - these unique 2cd box, world premiere - first release, a sticker on the box reads, is a great starter of a series of 2cd's with the Sesjun Radio Shows.


The liner notes are made by Jeroen De Valk, author of the Chet Baker biography Chet Baker - Herinneringen aan een Lyrisch Trompetist. He told me that he hopes that his book will be released in the States soon.

The second 2cd album featuring the Jazz Messengers of Art Blakey has been released and one of these days the third ones will be available, with the Sesjun Radio shows by piano player Bill Evans. I hope that Keep Swinging may review this one later for you.




But few Dutch jazz fans over fifty years old, won't remember the Sesjun radio shows produced by dick De Winter and hosted by Cees Schrama. These live-recordings were broadcasted, as far as I remember, each Thursday late in the evening on Dutch radio, which gave you the opportunity to join a live concerts by great jazz men, sitting in your easy chair without leaving the house. I remember the excitement the few times I was in the audience, when the radio announcer said: We schakelen nu live over naar De Boerenhofstede in Laren voor het Trosprogamma Sesjun, gepresenteerd door......... ( ... and now we go live over to the Boerenhofstede in Laren for Tros-Sesjun, hosted by ....) Cees Schrama selected some programs for a series of 2CD compilation albums and the first one relased is an album with tunes played by Chet Baker. Keep Swinging listened to it and shared his rememberances. If you don't want to miss it, follow the blog by Twitter or ask its free newsletter aan. Retrospect Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Labels: , , , , ,

Monday, March 21, 2011

Oscar Alemán: ster van het Zevende Jazzwereldfeest in Den Haag (1939)

OSCAR ALEMÁN: STER van het ZEVENDE JAZZWERELDFEEST in DEN HAAG (1939) Oscar Alemán, de uitzonderlijke negerguitarist - Wat is een "Jam-Session"? Hans Koert

Oscar Alemán: star of the 7de Jazzwereldfeest in Scheveningen (1939) ( English) Oscar Alemán: ster van het Zevende Jazzwereldfeest in Den Haag (1939) (Nederlands) Oscar Alemán in concert: A review of the performances of a remarkable guitar player in The Hague (1939) - Oscar Alemán in Scheveningen(1939): Optreden van den uitzonderlijken guitarist

Eén van de eerste grote jazzfestivals in Nederland moet het Jazzwereldfeest geweest zijn, een avond waarop meerdere jazzbands optraden, georganiseerd in de jaren dertig door het eerste Nederlandse jazzblad, De Jazzwereld. In 1933 organiseerde De Jazzwereld, spreekbuis van De Nederlandsche Jazz Liga, een concours waarin de Lumirex Mike Serenaders ( o.l.v. J.A. Dienske ) en de Rhythm Harmonists o.l.v. André Eschauzier, beide met een prijs naar huis gingen. De Jazzwereld ( 1931 - 1940) - Het eerste Nederlandse jazzblad. In juli 1939 vond het Zevende Jazzwereldfeest plaats, dat georganiseerd werd in Het Kurhaus in Scheveningen, de badplaats gelegen aan de kust bij Den Haag aan. Eén van de gasten die uitgenodigd werd, was Oscar Alemán, die toen met zijn groep in de Chantilly-dancing speelde in Parijs. Oscar Alemán, de Argentijns gitarist, was geboren in 1909 in Argentinië en naar Europa getrokken als lid van het Les Loups duo. Tijdens de jaren dertig speelde hij in Europa, of nauwkeuriger, in Parijs. Hij was de vaste gitarist en later leider van De Baker Boys, de begeleidingsband van Josephine Baker. Hiermee ging hij op tournee door Europa en Noord Afrika ( rond 1934 speelden ze o.a. in Kunstmin in Dordrecht) en als het revuegezelschap niet op tour was, speelde Oscar in allerlei formaties in Parijs, zoals in de Chantilly-dancing. Je kunt meer lezen over deze fase in Oscar's carrière in de blog: Oscar Alemán - zijn Europese jaren. Fragment uit het artikel: Medewerkenden aan het 7e Jazzwereldfeest ( 15 juli in het Kurhaus) ( Het Vaderland 11 juli 1939 Avondblad C) (als negatief) Oscar vertelde later dat hij verrast was, toen de uitnodiging om als stersolist op Het Jazzwereldfeest op te treden op de mat viel. Het Zevende Jazzwereldfeest was eerst gepland op vrijdag 14 juli 1939, maar omdat het op deze Franse feestdag ( Quatorze Julliet) altijd erg druk was in de club kreeg hij daarvoor geen toestemming. Hij was dan ook zeer verrast te horen dat het 7de Jazzwereldfeest daarom, speciaal voor hem, één dag verzet werd. Alemán accepteerde de uitnodiging. In Het Vaderland, een avondblad, werd Oscar Alemán geïntroduceerd als een all-round muzikant: De guitarist Oscar Alemán, dien men als solist en als deelnemer aan de internationale jamsession zal hooren, is een all-round musician. Het feit dat Oscar geen noten kon lezen werd breed uitgemeten (Svend Asmussen, de Deense violist, met wie hij in 1938 optrad, vertelde me daarover nog een mooi verhaal). Hoewel hij behoort tot diegenen, die alles "op het gehoor" spelen, is hij toch zoo veelzijdig dat hij bv. het geheele klassieke repertoire van den beroemden guitarist Andres Segovia kan naspelen. ( citaat uit het artikel: Medewerkenden aan het 7e Jazzwereldfeest ( 15 juli in het Kurhaus)( Het Vaderland 11 juli 1939 Avondblad C).
Het Kurhaus in Scheveningen (1939) De aankondigingen leren ons dat Oscar een solo-optreden zou verzorgen tijdens het avondprogramma, dat om 8 uur 's avonds in Het Kurhaus in Scheveningen zou moeten beginnen. Oscar stond gepland na het optreden van Jacques Kluger en zijn Pintonians, een "nieuw" orkest o.l.v. Jacques Kluger, met de Engelse trompettist Johnny Claes, pianist Gun Finlay en rietspeler Maurice Pinto, die het orkest zijn naam geleend had. Na een kort intermezzo, waarin tapdanser Marco Palmer optrad met begeleiding van pianist Jaap Feijten, stond het solo-optreden van Oscar Aleman gepland. Na de pauze was het de beurt aan de bekende groep De Swing Papa's en de avond zou worden afgesloten met een heuse jamsessie. Dit deel van de avond was in die tijd voor Nederlandse begrippen uniek en voor veel mensen nieuw - nog nooit was er een jamsessie georganiseerd tijdens Het Jazzwereldfeest en dus was, voor de onkundigen, enige uitleg nodig, vonden sommige kranten.
Oscar Alemán ( 1909 - 1980) In een artikel in Het Vaderland van 5 juli verscheen een artikel getiteld: Wat Is een "Jam-session"? met als ondertitel Het 7e Jazzwereldfeest in het Kurhaus zal het ons leeren. Voor hen die zich afvroegen: Wat is het nou precies? legt het artikel uitgebreid uit wat een jamsessie inhoudt. Uitgebreid wordt er ingegaan op de jazz als een improviserende muziekstijl ........... In een lange verhandeling wordt de lezer uitgelegd, wat men zo al in Scheveningen kan verwachten. Oscar Alemán wordt al op voorhand genomineerd tot ster van de jam-sessie. Deze neger(!)guitarist wordt door kenners een meester op zijn instrument geacht te zijn, terwijl hij als eenige neger (!) bovendien het authentieke element in deze voorstelling zal brengen.
Advertentie ( Het Vaderland 12 juli 1939) ( negatief) ( klik op de foto om hem te vergroten) De auteur van het artikel, Willem van Steensel van der Aa, beter bekend als Will G. Gilbert, kennen we als auteur en "jazzkenner", die wel vaker dubieuze uitspraken gedaan heeft, maar door Oscar als "neger" op te voeren en tevens als "authentiek element" te introduceren, slaat hij behoorlijk de plank mis - Oscar werd immers in Argentinië geboren met Indiaanse voorouders. Voor de echte leken, die mensen, die werkelijk geen idee hadden wat een jamsessie inhield, legt Gilbert uit dat het geen "plakkerige" bedoeling is en dat je je kinderen geen oude kleren hoeft aan te trekken .......... Ter geruststelling van die onkundigen die bij lezing van dit woord mochten vreezen, dat het hierbij uiters "kleverig" zal toegaan, zoodat het overweging verdient hun zoons en dochters in "overall" instede van in hun beste kleeren naar dit feest te laten gaan, .......... Dit deed me denken aan een cartoon van Frits Müller, getiteld Het zogenaamde "jammen", waarin drie muzikanten elkaar te lijf gaan met potten jam, dat te vinden is in het boekje 6 Over Jazz - kaleidoscoop van een deels miskende, deels overschatte muze uit 1958.
Fragment uit: Wat is een "Jam-Session"? ( Het Vaderland - 5 juli, 1939) ( negatief) ( klik op de foto om hem te vergroten) In Oscar Alemán in Den Haag (1939): Optreden van den uitzonderlijken guitarist kijken we terug op de concerten van 15 juli 1939, die Oscar gaf, door de ogen van de jazzcriticus Will G. Gilbert ......


This article is also published in English at the Oscar-Aleman blog.

Hans Koert

Op 15 juli 1939 werd in Scheveningen het Zevende Jazzwereldfeest georganiseerd. Als publiekstrekker werd "den uitzonderlijken guitarist" Oscar Aleman aangetrokken. Het was de tweede keer dat hij in ons land op het podium stond - begin jaren dertig was hij ook al eens met de Josephine Baker revue hier geweest, maar dat had niemand opgemerkt. Eén van de onderdelen van het Jazzwereldfeest was een echte Jam-Sessie, maar .......... hoe leg je dat de Onkundigen uit? Keep Swinging volgde de voorbereidingen voor dit Zevende Jazzwereldfeest. Als je de volgende bijdragen niet wilt missen, volg haar dan via Twitter of vraag haar gratis nieuwsbrief aan. Retrospect Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Labels: , , , , , , ,